18-05-2023
Afgelopen weekend stond ik aan de start van de Europa Junior Cup in Caorle, Italië. Naast dat het een Europese wedstrijd is, was het ook het wk-kwalificatie moment voor alle landen. Een top34 plek zorgt voor een plek op het WK triathlon. Dit betekent dat elk land een sterke opstelling heeft en de startlijst was dus sterk.
Wij, Luna, Merel en ik, hadden besloten om er een kleine roadtrip van te maken. We gingen met de bus rijden naar Caorle. Met de nodige karaoke en slaapmomenten kwamen we na een lange dag aan. Doordat we in een dag gereden hadden, gaf het ons tijd om te wennen aan het regenachtige Italië en nog de enige trainingen te voltooien voordat we moesten racen.
Eindelijk was het dan vrijdagmiddag, ondertussen was het droog en de zon scheen gelukkig weer. Ik had er zin in, ik had vertrouwen in mezelf en was helemaal ready om te gaan. We startten iets later dan gepland, maar eenmaal aan de start wist ik precies wat ik moest doen. Gewoon keihard starten en wel zien waar we eindigen. Zo ging ik, na een goede start naar de eerste boei toe. Nou, daar werd me een partijtje gevochten waardoor ik helemaal achterin de groep terecht kwam. Okay, resetten en door het is nog niet verloren. Helaas stak ik perongeluk bij de derde boei mijn hand in het net, waardoor ik weer stil kwam te liggen. Geprobeerd de schade zo klein mogelijk te houden, maar na dit zwemonderdeel was er heel veel goed te maken.
De enige manier om dit te doen was heel erg hard fietsen. En zo ging ik een voor een steeds een beetje naar voren, steeds een beetje meer risico genomen. Alles ging goed en ik kwam aan bij de 2e groep, ondanks dat ik misschien mijn moeder een hartverzakking heb gegeven doordat mijn pedaal de grond aanraakte. De 2e groep was nog goed genoeg om je te plaatsen voor de finale. Dus energie sparen en straks heel hard lopen.
En ja er werd heel hard gelopen, alleen na mijn fietsavontuur kon ik dit tempo niet de volledige 1.9km volhouden en moest ik genoegen nemen met plek 11. De teleurstelling was groot, want van binnen wist ik dat er meer inzat dan dat ik nu liet zien. Maar je kan je goed voelen in de trainingen, alleen daar heb je niks aan. Dus na een avondje balen heb ik me volledig gereset en besloten om te genieten van de andere dagen. Geen finale plek is geen wk-ticket, althans dat dacht ik. Maar maandag kreeg ik hierover een update 😉 (lees maar even door 😛 )
Want we waren nog niet klaar na de semi-final op vrijdag. We startten ook nog eens de mixed relay op zondag. Helaas was het weer omgeslagen naar regen, dus het belangrijkste was heel blijven. Ik mocht als 4e startten, wat ik persoonlijk een hele eer vond. Daarnaast was het mijn eerste mixed relay ooit voor Nederland, dus heb er volledig van genoten. Uiteindelijk zijn we met een 14e plek allemaal heel gebleven en mogen we tevreden zijn over onze prestatie!
Maandag kwam dan het verlossende telefoontje dat op de geschoonde lijst (elk land mag maar maximaal 3 atleten opstellen voor het WK), dat ik met marge binnen de top 34 sta! Dit betekent dat ik met mijn race toch nog wel kan starten op het wk!!
